✨ ترک «بسم الله الرحمن الرحیم» ✨
عبدالله بن یحیى بر امیرالمؤمنین علیه السلام وارد شد، صندلى "کرسى" در برابر آن حضرت بود، حضرت امر فرمود که بر آن کرسى بنشیند؛ عبدالله نشست، چیزى نگذشت که چیزى بر سرش افتاد و سرش شکست و خون جارى گشت.
حضرت امر فرمود آب آوردند و خون سرش را شستشو داد و فرمود: نزدیک شو به من؛آنگاه دست بر شکاف سرش گذارد، در حالى که عبدالله سخت بى تابى مى کرد، جراحت سر را به هم آورد و بهبود پذیرفت، گویا شکستگى پدید نگشته بود؛ پس از آن فرمود: 'اى عبدالله! سپاس خدایى را که قرار داد گرفتاریها را کفاره گناهان پیروان ما در دنیا، تا در فرمان بردن حق، سالم بمانند و سزاوار مزد و اجر شوند'.
عبدالله عرض کرد: 'اى امیرالمؤمنین به من مى فرمودید که چه گناهى سبب محنت مجلس شد، بسیار نیکو بود که دیگر مرتکب نشوم؟'
حضرت فرمود: 'هنگام نشستن، بسم الله نگفتى، این مصیبت کفاره گناهت گشت؛
عبدالله عرض کرد: 'پدر و مادرم فداى شما! دیگر بسم الله را ترک نمى کنم'.حضرت فرمود: 'پس تو سعادتمند خواهى گشت'!
📘 تفسیرالبرهان ج۱ ص۴۵
